Evenwicht

Evenwicht tussen werken en ontspannen, tussen carrière en gezinsleven, tussen geld verdienen en ervan genieten, tussen liefde geven en liefde krijgen… We weten allemaal dat het belangrijk is. Weinigen slagen erin dit evenwicht in de praktijk te brengen. Het is een beetje zoals gezonde voeding: de meeste mensen weten voor tachtig procent hoe ze zich zouden moeten voeden, en toch slaagt slechts een twintigtal procent van de mensen deze wetenschap in de praktijk te brengen. Weten is nog niet doen.
Vlamingen zijn kampioenen op het vlak van productiviteit. We werken gemiddeld harder dan anderen, niet wat betreft het aantal uren, maar als het gaat om wat we presteren per uur. We zouden daar fier op mogen zijn, ware het niet dat we er een tol voor moeten betalen: stress, burn-out, overspanning, depressie, rug- en nekklachten, hoofdpijn… Als we jong zijn en we bekijken het drukke gedoe van volwassenen zweren we dure eden: dit laten we nooit zover komen. Enkele jaren later draaien we gewoon mee met andere ratten, en beantwoorden we aan een typisch Vlaams arbeidsethos. Tegenover deze grote groep van mensen die hun leven bezwaren door teveel hooi op hun vork te nemen, staat een kleinere groep van mensen die eerder te weinig omhanden hebben. Sommigen kunnen niet werken, anderen mogen niet meer werken, een enkeling hier en daar heeft er gewoon geen zin in.
Een grote zeldzaamheid vormen die mensen die het juiste evenwicht in de praktijk brengen. Nochtans komen de mensen die gewoon zes tot acht uren werken, gedurende vier a vijf dagen per week waarschijnlijk aardig in de buurt van dit evenwicht, zeker als ze ook nog eens afwisselen tussen hoofdarbeid en handenarbeid.
Jonge mensen, gedreven mensen, ambitieuze mensen, hoog opgeleide mensen… allen lopen ze het risico te hard te gaan, ten koste van lijf en leden, ten koste ook van hoofd en hart. Zij verdienen vaak meer dan goed hun boterham, het zij hun gegund, maar ze kunnen daarvan vaak maar in beperkte mate genieten, gestrest als ze zijn na hun te zware dagtaak. Dan zakken ze onderuit in hun luie zetel, eten een prefab maaltijd, roken en drinken vaak meer dan goed voor ze is, en consumeren wat tv of internet… Tot ze murw genoeg zijn om zich helemaal te horizontaliseren … tot de volgende ochtend de ratrace opnieuw begint. In veel gevallen hebben ze niet eens een verkwikkende nachtrust, onder invloed van stress, alcohol en piekerproblemen. Op die manier komen steeds vaker mensen in een vicieuze cirkel terecht van steeds meer stress en steeds minder draagkracht ten gevolge van het ongezonde leven. Tot het plots allemaal niet meer lukt, de stoppen slaan door, de emmer loopt over, de decompensatie slaat toe, een ravage die nog moeilijk te overzien is.
Dergelijke crises zijn ontzettend pijnlijk, temeer omdat mensen uit de omgeving vaak schuldinductief gaan reageren: het zit tussen je oren, pak uzelf bijeen, wees niet zo’n profiteur. Evenveel opmerkingen die wijzen op onbegrip. Totdat die mensen het zelf meemaken, dan komt er pas begrip en wijsheid, empathie en verandering. Zoals die bekende ex-politica die toegaf pas echt anders te zijn gaan leven na haar super actieve loopbaan.
In het geval dergelijke crisis op een goede manier aangepakt en doorwerkt wordt, komen mensen die wel te boven, vaak zelfs wijzer, beter, gezonder. Naar het schijnt bestaan er Afrikaanse culturen waarin mensen die iets dergelijks hebben doorgemaakt achteraf een soort hogere positie in de stam of clan innemen, precies omdat ze daar ook wijzer van geworden zijn.
Beter nog dan te wachten op een crisis, kunnen we tijdig maatregelen nemen. Hoe kunnen we er onszelf van overtuigen om tijdig in te grijpen en te gaan leven naar de gulden middenweg die we in theorie wel kennen? We zetten enkele argumenten op een rijtje.
Als je aan mensen vraagt wat ze belangrijk vinden, dan hoor je vaak de woorden geluk en gezondheid. Door te overdrijven in een bepaald richting, bijvoorbeeld te veel werken en te weinig ontspannen, wordt je ongelukkig en ongezond. Leef dus naar wat je belangrijk acht.
Op het einde van hun leven zijn er veel mensen die er spijt van hebben dat ze niet meer tijd hebben besteed aan partner, gezin, vrienden, familie en idealen. Weinig mensen vinden het dan jammer dat ze niet meer gewerkt hebben. In het licht van de oneindigheid lijkt neringdoenerij eerder onverstandig.
Ons leven is te kort en te eindig om dingen te doen die datzelfde leven nog inkorten.
Een minimum aan levensnoodzakelijke goederen, een beetje comfort en af en toe een folieke zijn onontbeerlijk. Maar teveel aan geld en luxe betekent niet dat je automatisch gelukkiger wordt.
De uitdrukking tijd is geld kan je ook omdraaien: als je met minder kan toekomen, kan je meer tijd nemen voor andere dingen dan geld verdienen.

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *