Je wil meer dan een kers zijn

Eindelijk iemand nieuw leren kennen. Het klikt, het loopt goed. De afspraakjes volgen elkaar op en die eerste kus zijn jullie al lang voorbij. Passie scheert hoge toppen, vlinders fladderen in je buik en je loopt met je hoofd in de wolken. De urenlange babbels stoppen maar niet en je vrijt zoals je in jaren niet gevreeën hebt. Echt alles is leuk aan hem: hij heeft een fijne job, ziet er goed uit, heeft toffe hobby’s, is in jou geïnteresseerd. De weken volgen elkaar op en vliegen voorbij. Je telefoonrekening wordt torenhoog. Je wil hem vaker en langer zien en net daar knelt het schoentje. Want ook al beaamt hij dat elk moment samen fijn is, ook al zie je hem genieten van de vrijpartijen, ook al zegt hij dat hij zich zo goed bij je voelt en zo goed met je kan praten, meer dan een keer of twee per week elkaar zien, zit er niet in. Niet omdat het praktisch niet mogelijk is door zijn werk of door kinderen maar omdat zijn agenda vol staat. Op maandag kaarten bij de buren, op woensdag gaan tennissen, vrijdag stamkroegavond, zondag bij familie en zaterdag is er altijd wel een of ander feest bij de vrienden. Hij blijft uitjes en etentjes met de maten boeken, blijft weekenden organiseren binnen zijn eigen vriendenkring en over een vakantie samen wordt gezwegen in alle talen.

Je bent zijn kers op zijn persoonlijke taart, maar een deel uitmaken van de taart,… Nee, dat zit er niet in. Je hebt meer en meer de indruk dat je agendavuller bent in plaats van een deel van zijn leven en nog meer… je voelt dat hij geen echt engagement naar jou toe neemt. Een band is er wel, maar geen verbintenis.

Wat loopt er toch fout? Vragen die in die richting gaan worden gemeden en elk voorstel van jou om iets te doen op een van ‘zijn’ dagen worden weggelachen met ” Je weet toch dat ik op maandag….”. Gevolgd door een kleine irritatie en een stilte die erg koud aanvoelt.

Heeft hij bindingsangst? Misschien wel. Maar jij wil deze man niet kwijt, dat is ook zeker. Dus vooraleer je het kind met het badwater weggooit, zijn er toch enkele dingen die je nog kan proberen.

Een goed gesprek, daar begint alles mee. En nu heb ik het over het soort van gesprekken, waar je elkaar in de ogen kan kijken en echt eens zegt hoe je de toekomst ziet en waar je naartoe wil. Er is niets mis met tegen hem te vertellen dat je wel een deel van zijn taart wil worden, dat je ergens wel hoopt dat hij eens een avondje stamkroeg aan de kant zet om die avond met jou samen door te brengen. Leg hem uit dat je kan begrijpen dat hij dit nu nog niet dadelijk en onmiddellijk kan invoeren, maar dat je wel wil weten of die mogelijkheid bestaat in de toekomst. En ja,… hoe ver ligt ie toekomst dan? Wil hij nog maanden wachten of was hij zich niet bewust van jouw nood om aan thé next step te beginnen? Of blijft hij je liever houden zoals het nu is: een leuk tijdverdrijf tussen door, een fijn moment, een goed gevoel om te weten dat je niet meer alleen bent, maar verder niets?

Heb je jezelf ook al afgevraagd hoe jij je leven wil omgooien voor hem? Wat zou jij wel willen veranderen? Want ook in jouw agenda staan er regelmatig avondjes met vriendinnen, je wekelijkse BBB, je Italiaanse les,… Zou jij je huis verkopen en verhuizen naar hem? Zou jij je vriendinnen minder willen zien?

Niet alleen een toekomstplan bespreken en zien of je hetzelfde voor ogen hebt is belangrijk, ook de weg die je alle twee wil nemen om naar dat toekomstbeeld te raken is cruciaal. Wat is de volgende stap die jij wil zetten en welke stap wil hij zetten?

Een gesprek dus waar je elkaar niet meer naar de mond moet praten uit schrik om te verliezen of uit verlangen om te behagen. Gewoon, elk zijn mening neerleggen en kijken of een compromis mogelijk is. En als het niet mogelijk is? Wel… in elke relatie zijn er dingen die je gewoon moet aanvaarden van de ander, die de ander niet wil/kan veranderen. Kijken wat er opweegt voor jou (de relatie of het feit dat hij persé maandag niet wil vrijmaken voor jou) en zien of je daar de rest van je leven mee omkan behoort zeker tot de mogelijkheden.

Een kers alleen zijn is leuk, maar een stuk van de taart mogen zijn is het enige wat echt (relatie-) vullend is.

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

One Response to Je wil meer dan een kers zijn

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *