Onbeantwoorde liefde is verslavend

Wat is dat toch met sommige mensen. Mensen die jaren blijven vasthangen aan iemand, die hen niet wilt. Die jaren blijven hopen dat hun beste vriend dan toch hun lief wil worden; die jaren blijven naar bepaalde plaatsten gaan omdat ze denken dat ze daar terug die ene vrouw gaan tegen het lijf lopen, die hun eigenlijk geen blik gunt.

Dat verliefd zijn een beetje gek maakt wisten we al langer: je kan niet meer goed eten, slapen, zweet als een rund, beeft, bent heel de tijd onrustig… Het is maar al te goed dat we niet te lang verliefd blijven, ons lichaam zou dat echt niet aankunnen.

Maar waarom dan blijven tijd en energie steken in iemand die niet eens die liefde beantwoord? Kan je dan niet gewoon verliefd worden op iemand anders? Wel nee, zo makkelijk is het niet. Liefdeshormonen bestaan omdat ze als doel hebben om een relatie in stand te brengen en te houden. Als dat nu niet dadelijk lukt, dan blijven ze maar verder doen en doorgaan. Vergeet niet dat verliefdheid in onze hersenen dezelfde gebieden (area’s) beïnvloed die ook geactiveerd worden en verslaving. Verslaving en verliefdheid lijken ook wel op elkaar, ze hebben hetzelfde patroon: je hunker naar het object, vindt pas rust (in je hoofd en je lichaam) als het object er is, je scant constant je omgeving af naar het object als het er niet is, stemmingswisselingen die groot zijn, obsessief gedrag en gedachten, risicovol gedrag om het object te krijgen, jezelf helemaal verliezen,… Kortom… niet echt goed.

Bij verliefdheid wordt het hersengebied op dat je motivatie- en beloningsysteem controleert, extra geactiveerd. Ditzelfde gebied is verantwoordelijk voor de aanmaak van het hormoon dopamine, een stof die in je hersenen instaat voor het gevoel plezier maar ook voor pijn. Meer verliefd, meer dopamine dus, waar je helemaal euforisch van wordt.

En hierdoor blijf je vasthangen aan die ene verkeerde man. En zo houdt dopamine je gemotiveerd om de liefde van die ene man of die ene vrouw te winnen. Net omdat je steeds weer hetzelfde rustbrengende en gelukzalige gevoel wilt ervaren. En zo lang er geen beloning komt, blijven de hormonen van de hopeloos verliefde geactiveerd worden. Uit onderzoek is zelfs gebleken dat je meer dopamine aanmaakt bij tegenslag, net omdat je dan extra inzet nodig hebt.

Het hoeft dus niet gezegd dat ontsnappen aan een onmogelijke liefde ontzettend moeilijk is, zeker omdat je hormonen niet echt behulpzaam zijn. Er is maar één oplossing, net zoals bij een verslaving: 180°omkeren, beginnen stappen en niet meer omkijken, nooit meer. Geen enkel contact meer, alles weggooien wat ook maar met die persoon te maken heeft, alle mogelijke links naar hem of haar wissen, telefoonnummer blokkeren, smsjes wissen, mail blokkeren, onfrienden van facebook,…. Name it. Cold Turkey, dat is het enige wat helpt.

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *