Slimme vrouwen en nieuwe mannen

‘Zout op mijn huid’ is een roman van Benoîte Groult uit 1988, waarin ze vertelt over een onstuimige seksuele relatie tussen een intelligente vrouw en een robuuste schipper. Een mooi verhaal over een uitzonderlijke liefde. Uitzonderlijk, omdat een relatie tussen hooggeschoolde vrouwen en laaggeschoolde mannen eerder zeldzaam waren en zijn. Tot op de dag van vandaag stellen heel wat bekwame vrouwen vast hoe moeilijk het is een geschikte partner te vinden. Zijn vrouwen met een hoger diploma dan niet aantrekkelijk genoeg? Mankeert het ze aan iets anders? Terwijl hoogopgeleide mannen juist meer dan gemiddeld succes hebben op het amoureuze vlak, lijken hun vrouwelijke collega’s minder goed in de markt te liggen. Dit staat in schril contrast met de actuele tendens waarbij vrouwen bijvoorbeeld aan de universiteit reeds de meerderheid van de studenten uitmaken. Welke fenomenen spelen een rol bij dit merkwaardig fenomeen? Ligt het vooral aan de mannen en hun angsten voor dergelijke vrouwen? Of ligt het ook aan dergelijke vrouwen zelf en hun manier waarop ze mannen benaderen?
Lang geleden reeds kenden we het fenomeen van mannen die het op een of andere manier niet aangenaam vonden dat hun partner meer verdienden dan zijzelf. Je zou logischerwijze het tegendeel verwachten: hoe meer mevrouw verdient, hoe hoger ook het gezinsinkomen. Toch zien vele heren dit met lede ogen aan. Dit past bij het ouderwetse bestel, waarbij de man als belangrijkste taak had voor de financiële middelen te zorgen voor het gezin, waarvan hij het absolute hoofd was. Werd dergelijke man geconfronteerd met een vrouw die meer verdiende dan hijzelf, voelde hij zich in zijn kruis getast, een beetje ontmand zelfs. Begrijpelijk, als je je langs rechts voorbijgestoken voelt op het vlak van je belangrijkste kerntaak. Zeker in een maatschappij die deze mannelijke taken hoger waardeerde dan de vrouwelijke opdrachten in verband met het huishoudelijke beheer, de opvoeding van de kroost en de emotionele ondersteuning. In die tijd hadden mannen het moeilijk met assertieve vrouwen die de lakens uitdeelden, beangstigd als ze waren onder de sloef te moeten gaan liggen als waren ze tweederangsburgers.
Gelukkig zijn de tijden intussen veranderd. Voor de nieuwste generatie geldt reeds dat vrouwen gemiddeld hoger geschoold zijn dan mannen. Dit is waarschijnlijk het gevolg van de democratisering van het onderwijs, de emancipatie van de vrouw en de grotere inzet van meisjes bij het studeren. Daar waar mannen nu nog gemiddeld meer verdienen dan vrouwen, ligt het voor de hand dat de verschillen in inkomen eerste kleiner en nadien weggewerkt zullen worden. Deze tendens vraagt een aanpassing van zowel mannen als vrouwen, richting een nieuw evenwicht. Het is zeker niet de bedoeling dat vrouwen minder ambitieus worden op het vlak van studeren en werken. Van mannen wordt verwacht dat ze met een andere bril naar hoogopgeleide vrouwen leren kijken. In de mate dat zij mee groeien naar een evenwaardig partnerschap zullen ze het daarmee steeds minder moeilijk krijgen. In een duurzame samenlevingsrelatie zullen beide partners steeds meer en in gelijkaardige mate instaan voor zowel de instrumentele rol van het inkomen verzorgen, als voor de affectieve en pragmatische rollen van het opvoeden van kinderen en het runnen van een huishouden. Dit vraagt voor beide seksen een hele aanpassing, wellicht nog het meest van de mannen. Zij worden immers uitgedaagd in te boeten aan macht, invloed en aanzien. Gelukkig krijgen ze heel wat in ruil: een grotere plaats binnen het gezin, inclusief meer kansen op het vlak van hun affectieve ontplooiing. Daar waar mannen op maatschappelijk vlak vrouwen als gelijkwaardig partners naast zich moeten dulden, zullen vrouwen hun partner een groter aandeel dienen te gunnen als het gaat om gezinstaken en -invloeden. Mede door het emanciperen van vrouwen, komt er meer ruimte voor een nieuwe man.
Wat blijft er in de toekomst dan behouden van de verschillen tussen mannen en vrouwen die het bestaan meer pit geven? Gelijkwaardigheid betekent gelukkig niet hetzelfde als gelijkheid. Het zijn juist de verschillen tussen mannen en vrouwen die het andere geslacht voor hetero’s aantrekkelijk en complementair maken. Vrouwen kunnen tegelijk vrouwelijk zijn en hun rechtmatige plaats opeisen. Mannen kunnen mannelijk zijn terwijl ze ook hun kwetsbare kanten laten zien. Het gaat niet om een gevecht om wie de machtigste is, maar om een zoektocht hoe mensen elkaar het best kunnen aanvullen. Mensen hoeven niet te kiezen tussen rationaliteit en intuïtie, tussen sterk en kwetsbaar, tussen hoekig en rond, tussen spreken en luisteren, tussen presteren en genieten… Het gaat eerder om het juiste evenwicht, binnen gezinnen, binnen koppels en binnen individuen.

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *