Twijfelen, je tijd nemen en vooral ervoor gaan

Onlangs vroeg een vrouw me als singlecoach of ze het een kans moest geven, de relatie met een man die haar wel zag zitten, terwijl zij twijfelde. Hij zette haar onder druk: ‘je moet het nu wel stilletjesaan gaan weten’ had hij haar gezegd. Hoe ongeduldig kan je zijn, vooral als je verliefd bent…
Soms weet je het gewoon nog niet, of je met iemand een relatie wil of niet. Ben je beiden hevig verliefd, dan wordt er niet getwijfeld, ‘let that beast go’. Heb je beiden grondige twijfels, is er ook geen probleem van de ene die de ander ontgoochelt. Er is wel een probleem als je het verschillend aanvoelt, als de ene gretiger is dan de andere. Wat dan gezongen? De gretige zet bijna vanzelf druk, wil niet liever dan samen zijn, zoveel als mogelijk. Voor de ander niet altijd simpel. Laat je je overdonderen door de ander, word je misschien ingehaald door de realiteit, heb je het gevoel niet helemaal klaar te zijn, niet helemaal te hebben mogen mee beslissen. De druk van de ander gaat averechts werken: ‘laat me nu toch eens wat tijd en ruimte!’. Tijd om na te denken, tijd om te voelen hoe het voelt. Tijd om wat voorafging te verwerken misschien, tijd om te genieten van wat nog pril is. Dan is een oprechte vraag op zijn plaats: ‘wil je alsjeblieft een stapje achteruit zetten?’ Het beeld van het zachte zand en de hand: laat je hem open, blijft het zand mooi liggen; knijp je hem dicht, verlies je het zand.
Is het dan niet erg dat je ervoor uitkomt dat je twijfelt aan een persoon? De vraag is eigenlijk wat precies kwetst: de eerlijkheid of de manier waarop je die eerlijkheid naar buiten brengt. Meestal het laatste. Eerlijkheid boven alles. Waar ben je mee bezig als je kiest voor de leugen. Het is immers niet de eerlijkheid die kwetst. Vaak zijn het de leugentjes op bestwil die kwetsen, al blijkt dat pas op de wat langere termijn. Wil je eerlijk zijn en toch niet kwetsen, kan je letten op de formulering. Je gebruikt echte ik-taal, je spreekt over jezelf, over wat je denkt en over wat je voelt. Daar kan niemand iets op tegen hebben. Je twijfelt immers niet over een persoon, maar over de klik tussen die persoon en jezelf. Dat kan je duidelijk communiceren: het gaat niet om beter of slechter als persoon, maar om beter of minder goed passen bij elkaar. Daar zit je zelf ook mee tussen.
Soms weet je het nog niet, of jullie voldoende bij elkaar passen. Ook dat kan je eenvoudig en duidelijk communiceren. Dat lijkt beter dan er nu al de brui aan geven, of er alleen schijnbaar voor gaan. De tijd brengt raad, de toekomst wijst veel uit. In de tussentijd zijn andere dingen waardevol: vriendschap, een gesprek, samen leuke dingen doen… een partnerrelatie is niet het enige wat telt. Nadien kan het nog zover komen, alleen kan je dat nu nog niet inschatten en zeker niet beloven.
Twijfelen kan je vaak vergelijken met het rijden op een rond punt: je blijft maar toertjes draaien tot je stiepeldepiepel bent. Lastig, vervelend, en je komt geen stap verder. Dan is het vaak beter toch maar eens een weg in te slaan. Dan heb je twee mogelijkheden. De ingeslagen weg lijkt na verloop van tijd de juiste. Dan heb je geluk gehad: je kan verder en de genomen keuze brengt je ook verder. De ander mogelijkheid is dat de ingeslagen weg je na verloop van tijd door ervaring duidelijk maakt dat je toch de verkeerde keuze maakte. Dat lijkt jammer, en toch sta je verder. Je kan dan immers altijd op je stappen terugkeren, naar het rond punt. Daar aangekomen weet je minstens iets meer: welke weg je beter niet inslaat.
Alles is dus beter dan een beslissing die steeds blijft hangen en nooit eens valt. Zelfs een verkeerde beslissing is beter. Dit is een pleidooi voor ondernemingszin, voor het nemen van initiatieven. Zet je geen stappen uit angst voor een verkeerde beslissing, dan verdwijnt er al veel leven uit je geruime tijd al voor je sterft. Neem je regelmatig initiatieven, verwacht dan niet dat er geen mislukkingen komen, maar verwacht van jezelf dat je na een val eerst bekomt, je wonden likt en nadien opstaat. Om nog later met herwonnen energie opnieuw iets te proberen. Succes krijg je niet door niet te falen, maar door regelmatig te proberen. Mislukken doe je niet door te wagen maar door niet te durven. Zo beschouwd zit het jammere vooral in een houding van niet durven ondernemen of proberen. Met de potentiële mislukkingen ontzeg je jezelf immers ook je kansen op geluk.

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *