Van afgedankt tot herboren

Soms word je zomaar aan de kant gezet. Je dacht dat je goed bezig was. Alles ging zijn gewone gangetje. Niet dat je een ideale relatie had, maar wie heeft dat wel? Je maakte wel eens ruzie, maar dat hoort toch ook? Je had zo lang samen gebouwd aan een huis, een thuis, een toekomst, ook voor de kinderen die je samen zo liefdevol had gewild en verwekt. Nu zou het eindelijk eens wat rustiger worden…
En dan, een donderslag bij heldere hemel. Je partner ziet het niet meer zitten. ‘Mijn gevoelens voor je zijn verdwenen’ of ‘Ik heb gevoelens voor een ander’. Daar lig je dan, uitgeteld. Je toekomst, aan diggelen. Je zelfvertrouwen, onder nul. Je was nog maar net een verregaand engagement aangegaan, samen. Hoe kan hij / zij me dit nu aandoen? We hadden elkaar toch eeuwig trouw beloofd? In goede en kwade dagen!
Het ergste is nog dat je er op het eerste zicht niets aan kunt doen. Om te trouwen of samen te wonen moet je nog met twee zijn. Uit elkaar gaan… het is voldoende dat één van beiden dat wil. De ander wordt gedegradeerd tot lijdend voorwerp. Ondergaan is de boodschap, of je dat nu wil of niet. Begrijpelijk dat je daar niet één twee drie van bekomt. Een heus rouwproces moet je door, en dat is soms zelfs moeilijker dan het verwerken van het overlijden van een geliefde.
Je zou voor minder je zin in dit leven verliezen. En toch moet je verder. Hoe erg het ook lijkt. De kinderen hebben niet om problemen gevraagd. Zij hebben recht op een goede opvoeding, liefst ook van beide ouders. Je werkgever toont begrip, één-twee-drie-vier weken. Maar daarna moet je er weer staan, gemotiveerd, liefst nog met passie voor je werk. En dan zijn er de gezamenlijke vrienden. Hoe moet dat nu verder? Kan je hen beiden blijven frequenteren? Wie krijgt voorrang? Moeten zij kiezen voor één van beiden? Gebeurt dat niet een beetje onbedoeld? Eén van beiden blijft wat verweesd achter. In de nood kent men zijn vrienden, en dat zijn er helaas vaak minder dan je dacht. Ook de voormalige schoonfamilie neemt afstand, hoe goed het ook ooit klikte tussen jullie.
Het is belangrijk je gevoel van eigenwaarde te hervinden. Je bent ontzettend waardevol, gewoon omdat je een mens bent. Ieder mens is oneindig veel waard, meer dan honderd kastelen. Jezelf en je leven heropbouwen begint met die overtuiging. Je bent het waard gerespecteerd, gewaardeerd, geliefd te worden. Wat die ander ook heeft beslist. Je hebt natuurlijk tijd nodig om van de schok, het trauma te herstellen. Je mag die tijd ook nemen. Verwerken gaat niet op één, twee, drie. In die fase is het voldoende dat je erin gelooft dat het nog allemaal goed kan komen. Dat je nog tevreden kunt geraken.
Na verloop van tijd geraak je geleidelijk uit de put. De goede dagen worden talrijker, de slechte dagen zeldzamer. Je kunt al weer genieten van kleine dingen. Af en toe kan je al lachen. Je groeit in zelfwaardering. Je krijgt opnieuw interesse in nieuwe mensen en activiteiten. De goesting is er om je onder het volk te begeven. Zelfs feesten kan er af en toe bij. Je gelooft opnieuw in het leven, ook al moet het zonder die partner.
In een volgende fase kan je er opnieuw voor open staan nieuwe contacten te leggen in functie van een partnerrelatie. Je herwint je interesse in nieuwe mensen. Je gelooft erin dat iemand nieuw ook bij je kan passen, misschien zelfs beter dan die vorige. Ook de kinderen herstellen van de scheiding. Ook al ondervinden ze heel wat nadelen van het apart wonen van moeder en vader, ze beginnen ook voordelen te zien. Het is niet alleen zo dat ze telkens één van hun ouders moeten missen, ze krijgen ook vaak het dubbel aantal feestjes en cadeautjes. In de mate dat hun ouders overeenkomen over de opvoeding, kan de schade van de echtscheiding goed meevallen. Ook met de nieuwe partner van beide ouders kan het klikken.
Een positieve evolutie is dus mogelijk: van afgedankt en uitgeteld, tot hoopvol uitkijkend naar een nieuw leven. Ook al moet je door een tunnel, waarvan het licht aan het einde niet altijd zichtbaar is, ooit komt er een einde aan, waarna je verder kunt. Overwegend tevreden. Herboren.

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *