Vrijen, geen olympische discipline

Steeds opnieuw lees je tussen de lijnen dat sommige mensen van oordeel zijn dat er goede en slechte minnaars bestaan. Tot op een zekere hoogte zal dat ook wel kloppen, en toch protesteer ik tegen de overtuiging dat vrijen een soort van objectieve vaardigheid zou zijn, die je, eens je die onder de knie hebt, op elke nieuwe partner eenvoudig zou kunnen toepassen. Misschien is het oordeel zelf een goede minnaar te zijn wel een geschikte voedingsbodem om er een slechte te worden.
Vrijen is met elke andere partner zo’n nieuw gegeven, dat je quasie van nul mag herbeginnen, en dat is waarschijnlijk maar goed ook.
Anders dan zeer jonge mensen, die vaak samen een geheel nieuwe wereld ontdekken, zullen mensen die al een of meerdere seksuele partners hebben gehad, op een andere manier toenadering tot elkaar zoeken. Om te beginnen zal het vaak wat sneller gaan, precies omdat je beiden al enige ervaring hebt en al een tijdje naar lichamelijke intimiteit uitkeek.
Toch verloopt een en ander niet altijd van een leien dakje. Als mensen een duurzame intieme relatie hebben, dan denken ze vaak: zo zit dat dus in elkaar, zo zijn ook andere koppels intiem. Maar niets is minder waar: zoals een vingerafdruk uniek is voor een individu, op dezelfde manier is de manier van vrijen geheel uniek voor dat ene en unieke koppel. Daarom zal vrijen met een nieuwe partner nooit hetzelfde zijn als vrijen met een vorige partner, vaak zal het zelfs niet vergelijkbaar zijn.
Als het dan zo is dat je al enkele keren hebt afgesproken met iemand, en er is voldoende wederzijdse aantrekkingskracht tussen beiden, dan komt er gauw ook een verlangen naar lichamelijke nabijheid. Dat is nog meer het geval inden je een tijdje zonder partner door het leven ging. Tegelijk voel je vaak ook een soort van angst. Die angst kan verschillende bronnen hebben.
Om te beginnen is ieder intiem initiatief ontzettend kwetsbaar. Het is tegelijk heel persoonlijk en heel delicaat. Persoonlijk omdat een dergelijk initiatief beleefd wordt als erg dicht bij de kern van je persoon en je ego. Delicaat omdat je veel verkeerd kunt doen, terwijl je steeds kunt vrezen dat je nieuwe partner het nog niet zal aandurven het je te zeggen als je iets verkeerd doet. Om die redenen is het belangrijk dat je zo gauw en veel als mogelijk gewoon jezelf kan zijn bij je nieuwe partner, met al je kwaliteiten en beperkingen. Dan kan je thuis komen bij elkaar, zonder veel angst om iets verkeerd te doen.
Iedereen met een of meerdere duurzame relaties achter de rug, weet dat vrijen helaas niet altijd van een leien dakje loopt. Je mag er gerust van uitgaan dat er in iedere duurzame relatie ook op seksueel vlak vroeg of laat wel probleempjes kunnen opduiken. Het goede nieuws is dat die meestal ook oplosbaar zijn, zo lang je er maar op de juiste manier mee omgaat. Omgekeerd: ga je met kleine problemen op een verkeerde manier om, dan worden ze vanzelf groter. Dat is in veel gevallen zo omdat we precies die situaties uit de weg gaan, waarin we die problemen opnieuw kunnen toegekomen. En precies dit vermijdingsgedrag maakt dat die problemen alleen maar groter worden.
Wat zijn nu die goede en slechte manieren om met het seksuele in het algemeen, en met seksuele ongemakken in het bijzonder om te gaan?
Om te beginnen is communicatie over seksualiteit ontzettend belangrijk, maar helaas voor de meesten onder ons ook nogal moeilijk. Zowel voor mannen als voor vrouwen is het vaak moeilijk om met hun partner te praten over hoe ze seks beleven, wat ze graag hebben of helemaal niet kunnen verdragen. Dat heeft te maken met die kwetsbaarheid, dat intieme en met het gegeven dat alle mensen verschillend zijn, zeker ook op seksueel vlak. Dat betekent dat vrijen geen objectieve, maar een subjectieve vaardigheid is. Je moet met en van iedere nieuwe partner helemaal opnieuw leren vrijen.
In de liefde is het ook belangrijk het speelveld te respecteren. Het speelveld van het liefdesspel wordt namelijk begrensd door de grenzen en wensen van beide partners. Het heeft om te beginnen geen zin om iets te doen op seksueel vlak, wat geen van beiden wenst, ook al denk je dat het zo hoort of dat andere mensen het zo doen. Ook heeft het geen zin om dingen te forceren, terwijl een van beiden duidelijk aangeeft er geen pap van te lusten. Dingen tegen je zin doen, om je partner te plezieren, dat kan je wel eens als lief zijn beschouwen, maar let er wel op dat niet te vaak te doen, want op langere termijn kan het ook omgekeerd effect hebben: je krijgt er een soort afkeer van.
Verder is het belangrijk elkaar echt te ontmoeten, ook in de zin dat je je partner de gerustheid kunt geven dat niets moet, ook niet verlangen, opwinding, klaarkomen enz. Niets is zaliger dan gewoon jezelf te mogen zijn, ook op seksueel vlak, en eenvoudig te mogen genieten met en van elkaars lichaam. Niets is zaliger ook dan met je lichaam datgene te kunnen zeggen waarvoor woorden steeds opnieuw tekort schieten.

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *