Liefde met de grote L in tijden van internet

Een wereld zonder internet is momenteel ondenkbaar. We communiceren met vrienden, werken, regelen opvang, doen de boodschappen, onderhouden familiale contacten, zoeken ontspanning,… Het internet vergroot ook uit. Vaak kanaliseren we onze emoties op sociale netwerken. Weergeven wat je op dat zelfde moment ongenuanceerd voelt, zorgt voor een uitvergroting van die emotie. Hierdoor lijken dingen soms veel dramatischer of mooier dan ze zijn. Niemand wil banaal en doordeweeks zijn, dus worden er alleen de leukste o f vervelendste dingen meegedeeld. Hierdoor lijkt je eigen leven soms saai en kan je al wel eens beginnen denken dat het gras aan de andere kant van het verlengsnoer wel eens mooier is.

Hoe zit dat dan met onlinedaten?  Je kan je wel indenken hoe groot de invloed is van internet op ons dagelijks leven. Bijna alles wat we doen wordt vervangen door virtuele woorden, geluiden en beelden is slechts een paar muisklikken van ons verwijderd zijn. Je hoeft geen week te wachten op een brief van je liefje uit Nederland. In twee seconden kan hij antwoorden, via Skype kunnen jullie elkaar de hele dag volgen en horen, foto’s mail je door en nog een smsje voor het slapengaan. Het kan allemaal. Je kan met andere woorden constant in contact zijn met de ander. En net die mogelijkheid maakt dat contact via internet je als persoon heel onzeker kan maken. Want wat als de ander nu niet direct terug mailt of smst? Wil dat dan zeggen dat je toch niet belangrijk genoeg bent? En waarom wil die vrouw waar je nu toch al drie keer leuk mee gedatet hebt je niet toevoegen aan Facebook?  Onlinedaten gaat ook snel. Je kan heel snel met iemand in contact staan en blijven en het kan even plots weer gedaan zijn. Moeten we het allemaal weer wat langzamer aan doen en terug brieven beginnen schrijven?  Heeft onlinedaten met ander woorden een negatieve invloed op de Liefde met een grote L?

Ik denk het niet. Liefde is mooi, alles verterend, romantisch, symbiotisch met momenten, verwarrend, puur, pijnlijk, hartverscheurend,…. In de praktijk kan je liefde in een simpel mechanisme steken, alleszins toch volgens sommigen. Een van die sommigen is Bram Buunk.  Volgens de liefdesdriehoek van Bram Buunk gaat het mechanisme als volgt: je geeft genoeg en bij momenten unieke aandacht aan iemand, samen doe je dingen die je allebei leuk vindt en die je band bevestigen en verder ben je niet te veel bezig met andere potentiële relaties. Dat lijkt simpel. En Liefde is dat meestal ook. Je houdt van iemand of je houdt niet van iemand. Van het moment je moet uitleggen aan iemand waarom je van die persoon houdt, is de helft van de magie al weg.

Uiteraard moet je ook rekening houden dat het woordje ‘genoeg’ voor iedereen iets anders betekent. Sommige mensen hebben veel en anderen weinig aandacht en  bevestiging van hun partner nodig om zich goed te voelen.  Bij onlinedaten geef je aandacht, unieke aandacht per mail aan iemand, dat zit wel goed. Je bespreekt toekomstplannen en tast af of de ander daarin kan meestappen. En op die manier kan je al snel van achter je pc verliefd worden of een band voelen met iemand. Is dat liefde met de grote L? Het is alleszins een begin.

Hetgeen online daten soms mist is die magische klik die velen van ons toch verwachten. Dat moment dat je elkaar ziet en je spontaan begint te zweten, je hele lijf davert, je niet meer weet wat te zeggen, in de war bent,… Vandaar dat je maar best na wat over en weer mailen iemand in het echt moet zien en kijken of je lichaam even goed reageert op de persoon als je hoofd doet op zijn/haar mailtjes. Koffietje?

This entry was posted in liefde, online daten and tagged , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *