Uit de film ‘You got mail’: The odd thing about this form of communication is that you’re more likely to talk about nothing than something. But I just want to say that all this nothing has meant more to me than so many somethings.
Wie schrijft, die blijft… Een van de vorige keren had ik het al over de kracht van een liefdesbrief. Over hoe woorden je kunnen laten smachten en zinnen je hoofd op hol kunnen laten slaan. Meestal schrijven mensen die elkaar al kennen liefdesbrieven naar elkaar om de tijd tussen twee ontmoetingen draaglijker te maken.
Maar kan je ook verliefd worden op woorden en zinnen op je scherm? Kan je gevoelens krijgen voor iemand die je nog nooit gezien maar alleen maar gelezen hebt? Uiteraard, het gebeurt elke dag en in deze tijden van de cyberspace en bytes en de alom aanwezigheid van iedereen op thé worldwide grid wordt er elke seconde wel iemand verliefd op zijn computerscherm, of beter op de woorden die er op staan. Het blijft een raar gegeven om veriefd te worden op woorden als je helemaal niet kan zien wie en hoe die woorden uitspreekt, welke stem erbij hoort, welke kleine trekjes en welke ogen je bekijken. Sommige psychologen verklaren dat we niet echt verliefd worden, dat we gewoon het verliefde gevoel verwarren met het plezier om aandacht te krijgen. Toch ben ik er van overtuigd dat je verliefd kan worden door de dingen die iemand je schrijft. Doordat de ander de juiste woorden gebruikt, woorden die jij net wil lezen, voel je een verbondenheid, een herkenning van jezelf in de woorden van de ander. Je krijgt te lezen dat de ander net als jou over bepaalde onderwerpen denkt, jullie gebruiken dezelfde taal, dezelfde woorden, hebben dezelfde manier van dingen benoemen of emoties uitspreken en dat maakt een band. Een echte band.
De meeste mensen die verliefd worden achter hun computer hebben dat niet meteen. Des te meer er gemaild wordt en informatie en emoties worden uitgedeeld, des te groter de kans op wat fibervlinders.
Want daar gaat het uiteindelijk wel over. Van gewoon wat vertellen wat je die dag gegeten hebt, zal je niet snel verliefd worden. Maar voor veel singles biedt het internet een kans om je net veel makkelijker emotioneel bloot te geven. Met woorden probeer je te laten zien hoe grappig je bent, welke kennis je hebt, hoe gevat je bent, hoe je je voelt… Je laat eigenlijk als eerste je emotionele schoonheid zien, hoe mooi je als persoon bent. De omgekeerde wereld dus van hoe het er meestal aan toe gaat wanneer je iemand in real life leert kennen, waar uiterlijke schoonheid en aantrekkelijkheid toch altijd een van de eerste troeven zijn om te gebruiken om aan een date te beginnen.
Veel mensen geven toe dat ze met momenten verslaafd waren aan de woorden. Zeker wanneer er liefdesbetuigingen van het scherm beginnen rollen, wordt de emotionele afhankelijkheid steeds groter. Want ookal zijn het ‘online gevoelens, ze uiten zich heel lichamelijk in real life. Wanneer de andere partij niet snel genoeg antwoordt ervaren ze onrust en angst. Een lief bericht ‘s ochtends maakte de dag al goed, een eerste bericht pas rond de middag en ze voelen zich verschrikkelijk. Die onrust uit zich meestal in dezelfde gedragingen: om de minuut kijken op je gsm of de nader een bericht gestuurd heeft, kijken op Whatsap of de ander online is, de mailbox nog een refreshen….. tot wanneer het verlossende berichtje komt.
Net om niet te lang in die fase te blijven zitten, raad ik mensen aan om niet te lang te wachten om elkaar te zien. Hoe langer je blijft chatten, des te groter de emotionele band wordt. En wat als je de ander dan ziet, hoort, voelt, ruikt en die blijkt absoluut niet te kloppen met het beeld dat je ondertussen zelf voor ogen had genomen en waar je verliefd op was geworden? Door de chattijd te beperken beperk je ook de pijn achteraf als je moet concluderen dat jullie niet samen een relatie starten. Want pijn is er. Een online verliefdheid die niet beantwoord wordt (door het beeld in real life) doet even veel pijn als een andere. Die breuk gaat ook gepaard met een periode van rouw en verdriet of zelfs depressie.
Maar het kan natuurlijk ook goed nieuws zijn en dat jullie na een eerste ontmoeting beslissen om elkaar verder te zien en nog beter te leren kennen. Hier hebben cyberkoppels toch een grote voorsprong op andere koppels die elkaar voor de eerste keer in real life zien. Deze koppels hebben immers al heel wat informatie en emoties uitgedeeld, wat hun eerste afspraken alleen intenser maakt, want ze hebben het gevoel dat ze elkaar eigenlijk al een heel stuk kennen. Met daarbij een veel grotere kans op een echte verbintenis!