Moet ik hem eens zijne waarheid zeggen?

Ik ben single, bewust voor een tijdje. Het single zijn zorgt er voor dat ik meer tijd heb voor vrienden, hobbies en mezelf. Een vand e dingen die mijn aandacht opeist is mijn vriendin. Ze heeft een erg slechte relatie, al meer dan een jaar. Elke keer ik haar zie, vertelt ze erover en weent erg. Ik probeer haar advies te geven en begin zelfs boos te worden op haar man. Het wordt me allemaal wat te veel. Ik merk dat ik me zelf zorgen begin te maken over haar en niet goed slaap. Ik heb zin om hem eens goed ‘zijne waarheid’ te gaan vertellen. (Katrien 33)

 

Je gaat te ver in je empathie, Katrien, al kan ik wel begrijpen dat het erg moelijk is, om je vriendin te zien wenen. Misschien doet je vriendin dit wel alleen bij jou en krijg dus jij de volle laag. Dat zou niet onlogisch zijn. Ze steunt misschien wel net heel erg hard op jou  net omdat je single bent en ze weet dat je aandacht niet opgeëist wordt door een gezin en kinderen. Je vriendin heeft vast een reden waarom ze bij haar man blijft. Wat die ook is, momenteel gaat ze alleszins nog niet weg bij hem. Als jij je boosheid naar hem tegen je vriendin gaat uiten, gaat ze zich slechter voelen, vrees ik. Door boos te worden op hem en te zeggen dat hij geen goede man is voor haar, geef je ook een stuk kritiek op haar. Zij heeft immers voor hem gekozen, zij blijft bij hem.  Als hij zo slecht is en zij blijft voor hem kiezen, wat moet je dan wel niet denken over haar?

Ook je bezorgdheid is mooi, maar gaat misschien iets te ver. Als je vriendin gaat merken dat jij zo bezorgd bent om haar dat je niet slaapt, zal ze zich alleen maar schuldig voelen.

Hem dus ‘eens goed zijne waarheid vertellen’ gaat je vriendin niets opleveren. In tegendeel, ik merk vaak in therapie dat het omgekeerde gebeurt: je vriendin gaat partij trekken voor haar man, want ze vindt dat je te ver bent gegaan en uiteindelijk laat ze jou als vriendin vallen. Dat zou pas onrechtvaardig voelen: na al die uren van advies en troost.

 

Wat je dan wel kan doen als advies geven of hem aanpakken niet helpt?

Wel, als je zelf merkt dat je het even niet meer aankan, zeg het dan aan je vriendin. Leg haar uit dat je iets te ver bent gegaan en onvoldoende je grens aan haar hebt duidelijk gemaakt. Verwijs haar door naar een goede therapeute waar ze terecht kan met haar verhaal over haar man. Blijf wel aan haar zijde staan: organiseer leuke dingen met haar, help haar met andere dingen om haar te ontlasten, zorg voor ontspanning.

Als je denk dat je het wel kan dragen, dan al je het anders moeten aanpakken. Geen advies meer, maar help haar uitzoeken voor zichzelf wat ze wil. Ze blijft bij hem al een jaar. Vraag haar waarom ze wil blijven. Wat er met haar gaat gebeuren als ze blijft en de situatie verandert niet. Hoe haar volgende vijf jaar van haar leven er uit gaan zien als ze in deze relatie blijft. Verder denk ik dat je haar moet bevestigen in andere gebieden van haar leven: haar werk (‘Dat je ondanks deze moeilijke relatie zo een schitterende carrière maakt, dat zouden niet veel vrouwen je na doen.’), haar moederschap (‘En je blijft die vrolijke enthousiaste mama voor je kinderen, waar haal je de energie!’), …

Uiteraard kan je haar ook bevestigen als persoon, door te zeggen dat je in haar krachten gelooft en dat zij hier uit zal raken. En als laatste kan je haar impasse waar ze inzit bevestigen: ‘iemand zo graag zien aan de ene kant en aan de andere kant voelen dat je weg moet gaan, lijkt me zwaar om te dragen’;

Je merkt het: haar bevestigen zal je hoofdtaak zijn. Als dat niet kan, zorg dan voor de leuke momenten en zoek samen naar een therapeut.

This entry was posted in vrienden and tagged , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *